برای افرادی که یک دندان خود را از دست میدهند و به هر دلیلی قادر به کاشت ایمپلنت دندان نبوده و همچنین مایل نیستند که به روش سنتی دندانهای مجاور ناحیه بیدندانی تراش بخورد، بریج دندان محافظه کارانه درمانی مناسب است.
بریج در دندانپزشکی به چه معناست و منظور از بریج محافظه کارانه چیست؟
بریج یا پل دندانی (Dental Bridges) یکی از روشهای جایگزین دندان از دست رفته هستند که مانند ایمپلنت دندان و پروتز دندان مصنوعی میتوانند جایگزین مناسبی برای دندان از دست رفته باشند.
بریجهای دندانی انواع مختلفی دارند که برخی از آنها محافظه کارانه و برخی دیگر تهاجمی هستند. منظور از محافظه کارانه، آن دسته از بریجهایی است که برای اتصالشان آسیب زیادی به دندان وارد نمیشود، و دندان به منظور اتصال بریج، یا تراش نمیخورد یا به میزان بسیار اندکی تراشیده میشود.
بیشتر بخوانید: هرچیزی که باید درباره پروتز دندان پارسیل بدانید (دندان مصنوعی تکه ای)
فواید و مزایای انجام بریج محافظه کارانه چیست؟
در این نوع از بریجها، تنها سطح پشتی دندانها به میزان بسیار کمی تراش میخورد و گیر پونتیک (دندانی که جایگزین میشود) از طریق چسبندگی به دو دندان مجاور به وسیله سمانهای رزینی چسبنده (موادی که برای اتصال بریج استفاده میشود) یا کامپوزیتها تامین میشود.
مزیت دیگر بریج محافظه کارانه علاوه بر تراش کم دندان، این است که اگر شکستی رخ دهد، این شکست دِباند شدن یا جدا شدن بریج از دندان است که به سادگی و مجدداً به دندان باند خواهد شد ولی در بریجهای سنتی شکست معمولاً در دندانهای زیر بریج اتفاق میافتد که گاه نیاز به درمانهای پیچیده جهت حفظ دندانها و ساخت مجدد بریج است.

انواع بریج های محافظه کارانه کدامند؟
فایبر بریج
این نوع بریج هم به صورت مستقیم و در مطب قابل انجام است و هم به شکل غیر مستقیم و در لابراتوار قابل ساخت می باشد. فیبر بریج معمولاً به عنوان یک راه حل موقت و سریع بکار میرود.
در بریجهای مستقیم، آمادهسازی در مطب و در یک جلسه انجام شده و نیاز به کار لابراتواری ندارد. فریم این نوع بریج از انواع مختلف فیبر مانند کوارتز، پلی اتیلن و گلاس تشکیل میشود.در این نوع بریج اگر دندانهای مجاور ناحیه بیدندانی ترمیم داشته باشند تنها با خارج کردن ترمیمها و قرار دادن فیبر در جای خالی ترمیمها و اضافه کردن کامپوزیت به آن میتوان فیبر بریج را ساخت.
و گاه زمانی که دندانها ترمیم ندارند با تراش مختصر در سطح پشتی دندانها فضایی برای جایگذاری فایبر فراهم شده و فایبر در آن فضا و بین دو دندان قرار داده میشود.در مرحله بعد تکه ها ی کوچک کامپوزیت روی فایبر اضافه میشود تا نهایتاً دندانی که باید جایگزین شود به طور کامل شکل داده شده و بریج کامل شود.

البته گاهی اوقات از دندان کشیده شده خود بیمار میتوان استفاده کرد و با کمک فایبر آن را به دو دندان مجاور ناحیه بیدندانی باند کرد.

در نوع غیر مستقیم پس از آماده سازی دندانها، از آن ها قالب تهیه شده و به لابراتوار ارسال میشود. پس از ساخت بریج توسط تکنسین لابراتوار، دندانپزشک آن را به کمک سمانهای مخصوص به دندان باند میکند.
مریلند بریج
این نوع از بریج های محافظه کارانه برای اولین بار توسط پروفسور تامسون در دانشکده دندانپزشکی مریلند طراحی و ساخته شد، به همین دلیل آن را مریلند بریج نامیدند. مریلند بریج که ادهزیو بریج هم نامیده میشود از یک روکش در وسط و دو بالچه در طرفین تشکیل شده است. این بالچهها به دندانهای دو طرف ناحیه بی دندانی باند شده و باعث ثابت شدن روکش به دندانهای مجاور میشود.

انواع مریلند بریج از چه موادی ساخته میشوند؟
فریم مریلند بریج ممکن است از مواد مختلف ساخته شود. در گذشته فریم تنها از فلز ساخته میشد که در این مورد دو مشکل اساسی وجود داشت. یکی تغییر رنگ خاکستری در دندانهایی که خیلی شفاف بودند و مسئله دیگر باند شدن فلز به سطح دندان بود که چسبندگی بریج به دندان را دچار چالش میکرد.
ولی امروزه این امکان وجود دارد که فریم از مواد جدیدتر مانند زیرکونیا، پرسلن تقویت شده e-max و یا کامپوزیت های لابراتواری ساخته شود که کاملاً همرنگ دندان بوده و زیبایی بسیار مناسبی را تامین میکند.
مریلند راهحل درمانی نسبتاً سریعی بوده و در این نوع بریج گاه هیچ نوع آمادهسازی بر روی دندانهای مجاور ناحیه بیدندانی نیاز نیست و گاه تنها آمادهسازی به میزان حداقل در سطح پشتی دندانها انجام میشود.
بریج های محافظه کارانه در چه مواردی تجویز می شوند؟
در دو حالت برخی از افراد بهتر است که بریج محافظه کارانه انتخاب کنند. یک حالت زمانی که برای شخص امکان کاشت ایمپلنت وجود ندارد و در حالت دیگر شخص نمیتواند بریج سنتی و مرسوم داشته باشد.
بررسی حالت اول
حالت اول در افرادی که قادر به استفاده از درمان ایمپلنت نیستند میتوانند به جای کاشت ایمپلنت دندان یا بریج بر پایه ایمپلنت، از این بریجها استفاده کنند. به طور کلی افرادی که نمیتوانند ایمپلنت کنند و بریج محافظه کارانه برایشان مناسب است عبارتند از:

- افرادی که زیر 18 سال دارند و به علت کافی نبودن رشد استخوانی نمیتوانند از درمان ایمپلنت استفاده کنند. در این افراد میتوان از بریج های محافظه کارانه مانند فایبر بریج به عنوان درمان موقت استفاده نمود.
- زمانی که استخوان تراکم، ارتفاع و یا قطر مناسبی ندارد مانند زمانی که شخص به بیماری پریودنتال مبتلاست، افرادی که تحت پرتو درمانی هستند و یا افرادی که به علت پوکی استخوان از تراکم استخوان آنها کاسته شده، بریج های محافظه کارانه طرح درمان مناسبی برای جایگزینی دندان از دست رفته هستند.
- در کسانی که به علت مصرف سیگار، درصد موفقیت ایمپلنت در آن ها کاهش چشمگیری دارد، بریجهای محافظه کارانه راه حل درمانی مناسبی محسوب میشوند.
بیشتر بخوانید: درصد و میزان موفقیت ایمپلنت دندان چقدر است؟ (نتیجه تحقیقات)
بررسی حالت دوم
و حالت دوم افرادی را شامل میشود که بریج های مرسوم (conventional) گزینهی مناسبی برای آنان نیست. زیرا زمانی که دندانهای پایه یعنی دندانهای دوطرف ناحیه بی دندانی کاملا سالم هستند و یا پرکردگیهایی کوچک و سطحی دارند، به جای استفاده از بریجهای مرسوم قدیمی که در آن ها دندانها به میزان زیادی تراش می خورند می توان از بریجهای محافظه کارانه استفاده کرد.

ایمپلنت یا بریج محافظه کارانه، کدامیک انتخاب مناسب تری هستند ؟
بدون شک ایمپلنت بهترین روش درمانی جهت جایگزینی دندانهای از دست رفته است. به این دلیل که درمان ایمپلنت موجب حفظ استخوان فک شده و از تحلیل رفتن آن جلوگیری میکند.
از طرف دیگر ماندگاری هر درمان، گزینهای حائز اهمیت است. ایمپلنت، درمانی تقریبا دائمی و با طول عمر بسیار بالا در نظر گرفته میشود. در نتیجه بریجهای محافظه کارانه با طول عمر کمتر و عدم توانایی در حفظ استخوان در مقایسه با ایمپلنت کاربرد محدودی دارند. علیرغم این محدودیت، در بعضی موارد به جز طرح درمانِ بریجهای محافظه کارانه، انتخاب دیگری وجود ندارد.
7 پاسخ به "بریج های محافظه کارانه، درمانی مناسب جایگزین ایمپلنت"